RPG

- Zabrała butelkę. - stwierdził Amasjusz.
- No bo jak się przy pannie wyrażasz! Sprośna świnia! - burknął Sghar, który zgarbił się i wcisnął jeszcze bardziej w swój pancerz i niedźwiedzie skóry po podmuchu mroźnego wiatru.
- Powinieneś ją przeprosić. - zasugerował Ezamel.
- A co ja jestem, niegrzeczny chłopiec, czy...
- Tylko mówię, że powinieneś. I nie obchodzi mnie, że kobiety traktujesz nieco... inaczej, niż inni mężczyźni.
- Się zaczyna umoralnianie znowu? - oburzył się wampir.
- Po prostu powinieneś.
- Niech was szlag. Tylko biada wam iść za mną! - powiedział Amasjusz i przyspieszył.
- Co on taki pokorny? Wydawał mi się raczej nieposkromiony. - powiedział krasnolud.
- Nasze dwa głosy, brak wyraźnego rozkazu... Znam go trochę. - odparł Ezamel.
- Ano.

Amasjusz dogonił Amorsis, złapał ją za ramię i idąc normalnym już tempem mruknął:
- Wybacz, nie powinienem mówić takich rzeczy przy niewieście. Wróć do nas, tak sama z przodu, to niebezpieczne.
Otulił się mocniej czarnym, skórzanym płaszczem.

- Nigdy w życiu. Coś ci się stanie i Ezamel mnie powiesi, bynajmniej nie za szyję...
Rozejrzał się niespokojnie.
- Chodź, potem się przejdziesz... - zaproponował. - Do dworu zostało parę godzin.

- Nie. - odparł twardo.

Za nimi, na przedzie kolumny...
- ...no i w ten sposób mamy proch. Nabijamy w takie o - pokazał drewniany, długi wisiorek - potem ładujemy w lufy i jebut!
- No a co z tymi pistoletami?
- Ba! Dostaniesz, ile chcesz. No... W rozsądnych liczbach.
- Sześć tysięcy.
- No chyba za pół roku! I już nie w ramach podarunku.
- Zapłacę, póki co daj mi parę kompletów.
- Nie ma sprawy, coś się wykombinuje na zaraz.

-    Tylko przy winie, droga pani, i dobrym towarzystwie. Tak naprawdę nasze cechy ujawniają się na polach bitew, gdy przychodzi nam walczyć o swoje życie. Wtedy można poznać, czy ma się przyjaciół...
    Wyciągnął aromatyzowanego papierosa i zaproponował go Amorsis.

-    Upijanie się na mrozie i środku górskiego wąwozu to nadzwyczaj nierozsądny pomysł. Wino masz ty, zabrałaś je Ezamelowi.
    Podał jej papierosa i zręcznie, mimo wiatru, odpalił jej, a także sobie. Wpierw nabrał tylko do ust, czując smak łagodnych i gęstych ziół sprowadzonych niegdyś z krain „gdzie zawsze jest gorąco”, potem zaciągnął się i wypuścił dym nosem, delektując się słodko-gorzką nutą.
    -    To ostanie takie, mam nadzieję, że ci zasmakują. Ezamel zamówił ich kiedyś całą karocę i rozdał głupi swoim Szarakom, zamiast trzymać na dobrą okazję. Potem karawany urwały się i nic nie wiadomo, dlaczego.
    Zbliżył się nieco do niej i powiedział półgębkiem, jakby ktoś mógłby ich podsłuchać.
    -    Mam tego jeszcze małą papierośnicę, ale nie mów nikomu. – mrugnął jednym okiem i zaciągnął się znowu.

Amosjusz wzruszył ramionami.
    -    Nie zaciągaj się na siłę. Za którymś razem w końcu ci się uda. Początki są zawsze trudne.
    Odwzajemnił uśmiech i dorzucił.
    -    Jak z jazdą konną.

-    Wraca dyplomata... – mruknął Sghar.
    Ezamel zmarszczył brwi.
    -    A ode mnie to nie chciała papierosa...
    -    Bo ty masz siano w bibule! – odparł Amasjusz – A ja! Powąchaj!
    -    Oż ty parszywa, skąpa gnido! Moje ulubione!
    -    Dobra, dobra, ja ciebie też. – zaśmiał się wampir. – Poczęstuję cię przy kominku, w twoim ciepłym dworku.
    -    Trochę zrujnowanym.
    -    Ma dach?
    -    Ma.
    -    Wystarczy...